Η οικουμενική διάσταση της ελληνικής γλώσσας

Η οικουμενική διάσταση της ελληνικής γλώσσας

H επίδραση που έχει ασκήσει η ελληνική γλώσσα στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο και ιδιαιτέρως στην Aγγλική είναι εν μέρει μόνο γνωστή και δυστυχώς μη συστηματικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη. H πλειοψηφία των ξένων επιστημόνων γνωρίζει και αναγνωρίζει το θεμελιώδη ρόλο που έχει παίξει η Eλληνική στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου του κλάδου τους. Aυτό όμως περιορίζεται στον κλάδο του καθενός γιατί δεν υπάρχει μια σφαιρική εικόνα της επίδρασής της σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους.

1. ελληνικές λέξεις σε ξενόγλωσσα λεξικά: στοιχεία

Παρακάμπτοντας τις αόριστες τοποθετήσεις, οι οποίες μπορεί να είναι επιδεκτικές παρερμηνειών, θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα στοιχεία και αριθμούς για να δώσω μια ακριβή εικόνα της ελληνικής επίδρασης:

α. Στα γενικά λεξικά της Aγγλικής, ο αριθμός των ελληνικών λέξεων κυμαίνεται από 5000 - 8500 λέξεις που αντιπροσωπεύουν το 15-21% ανάλογα με το επίπεδο του λεξικού το οποίο επιλέγεται για σύγκριση. 'Οσο καλύτερο είναι το λεξικό, τόσο υψηλότερη είναι η συμμετοχή της Eλληνικής.

β. Στο Merrian Webster, το πληρέστερο σήμερα αμερικανικό λεξικό, σε σύνολο 166.724 λέξεων η συμμετοχή σε αμιγείς ελληνικές λέξεις είναι 42.914, αριθμός που αντιστοιχεί στο 25,73%. H μία στις τέσσερις λέξεις του είναι αμιγώς ελληνική.

γ. Στην ιατρική ορολογία, με βάση το έγκυρο λεξικό Dorland, σε σύνολο 46.251 λέξεων, οι αμιγείς ελληνικές λέξεις είναι 24.862, αριθμός που αντιστοιχεί στο 53,75%

Aν προσθέσουμε και τις λέξεις που κατά το ήμισυ είναι ελληνικές, ώς προς το πρώτο ή το δεύτερο συνθετικό τους, τότε το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 68%.

δ. Ως προς τη Διεθνή Eπιστημονική Oρολογία, πχ. του μεγάλου κλάδου της Zωολογίας. Mε βάση το Nomenclator Zoologicus, το οποίο αποτελεί την επίσημη διεθνή επιστημονική ονοματολογία των γενών των ζώων όλων των ειδών (ερπετών, θηλαστικών, πτηνών, εντόμων, ψαριών κ.λπ.) τα οποία έχουν ανακαλυφθεί μέχρι το 1994, δηλαδή 337.789 γένη ζώων, η ελληνική συμμετοχή ανέρχεται σε 195.779 λέξεις, αριθμός που αντιστοιχεί σε 57,96%.

Tο 58% της ονοματολογίας των ζώων αποτελείται από ελληνικές λέξεις ή ελληνογενείς και το 42% από όλες τις άλλες γλώσσες του κόσμου. Aν κι εδώ προσθέσουμε τις κατά το ήμισυ ελληνικές λέξεις, τότε το ποσοστό ανέρχεται στο 73%. Παρά την εκπληκτική αυτή ελληνική αυμμετοχή, η αδράνειά μας έχει επιτρέψει να καθιερωθεί διεθνώς η εσφαλμένη αντίληψη ότι στη Zωολογία επικρατεί δήθεν η Λατινική ορολογία....

Γιά να δείτε όλόκληρο αυτό το ενδιαφέρον κείμενο κάντε κλικ στη διεύθυνση: Η οικουμενική διάσταση της ελληνικής γλώσσας

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Μεταβολές των σχέσεων Ανθρώπου

και Χώρου στο Χρόνο

Γράφει ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΟΥΝΑΚΟΣ

Ο πρωτόγονος άνθρωπος

Όταν, άγνωστο πού ακριβώς, πότε και πώς, ο μακρινός μας πρόγονος εμφανίστηκε στον κόσμο, έπρεπε να λύσει μερικά δύσκολα προβλήματα, αν ήθελε να μείνει ζωντανός. Τα κυριότερα απ` αυτά είχαν σχέση με την κατασκευή του, αφού η εξέλιξη τον είχε μετατρέψει σ` ένα αδύναμο δίποδο όρθιο πλάσμα, το οποίο μειονεκτούσε απέναντι στα τετράποδα ζώα που κυνηγούσε ή τον κυνηγούσαν. Αυτό φαίνεται περίεργο, γιατί η όρθια στάση θεωρείται το μεγάλο πλεονέκτημα του ανθρώπου, στην πραγματικότητα όμως η ανόρθωση στα δύο κάτω άκρα προκάλεσε στο είδος μας περισσότερα λειτουργικά προβλήματα από αυτά που έλυσε. Να μερικά από αυτά:

α) Τα τετράποδα ζώα μοιάζουν με «βαδίζουσες γέφυρες». Πατούν γερά στα τέσσερα πόδια τους και το βάρος τους μοιράζεται σε μεγάλη επιφάνεια, προσφέροντάς τους ευστάθεια. Ο άνθρωπος σχεδόν ακροβατεί πάνω στην περιορισμένη επιφάνεια των πελμάτων του, ενώ τα άνω άκρα του έχουν γίνει νεκρό βάρος με την έννοια ότι δεν προσφέρουν τίποτε στην κίνηση. Με τη μορφή αυτή έχει αξιόλογη αντοχή, αλλά υστερεί απελπιστικά σε ταχύτητα και άλματα απέναντι στα υποψήφια θηράματα και τους επίδοξους θύτες του. Είναι ένας καλός μαραθωνοδρόμος, αλλά πολύ κακός σπρίντερ και άλτης.

β) Τα εσωτερικά όργανα των τετράποδων κρέμονται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης και το βάρος τους μοιράζεται σε μεγάλο μήκος του σώματος. Στην όρθια στάση η βαρύτητα τα ωθεί προς τα κάτω, με αποτέλεσμα να πιέζουν τα κοιλιακά τοιχώματα. Για να ξεπεραστεί κάπως αυτό το πρόβλημα, η λεκάνη του ανθρώπου έγινε λίγο πιο πλατιά από εκείνη των τετράποδων, αλλά όχι πολύ, γιατί αν αποκτούσε μεγαλύτερο πλάτος θα απομάκρυνε πολύ τις κνήμες μεταξύ τους, θα έκανε δύσκολη τη βάδιση και θα οδηγούσε πίσω στην τετραποδία. Επιπλέον, αντίθετα με ότι συμβαίνει στα τετράποδα ζώα, σχηματίζει μικρή γωνία με τη σπονδυλική στήλη. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά της λεκάνης της επιτρέπουν να συγκρατεί καλύτερα τα σπλάχνα, αλλα προκαλούν προβλήματα στον τοκετό. Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ανάπτυξη του όγκου του εγκεφάλου του, αν όμως ο εγκέφαλος, (άρα και το κρανίο) ήταν πλήρως ανεπτυγμένος την ώρα της γέννησης, θα έβαζε σε κίνδυνο και τη μητέρα και το νεογέννητο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μικρά του ανθρώπου γεννιώνται με εγκέφαλο που έχει το 25% περίπου του τελικού του όγκου, ενώ στους χιμπατζήδες το αντίστοιχο ποσοστό κατά τη γέννηση είναι 65%. Ατελής εγκέφαλος όμως, σημαίνει ότι το νεογέννητο χρειάζεται πολλούς μήνες για να σταθεί όρθιο και πολλά χρόνια για να ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς του. Σε όλο αυτό το διάστημα προκαλεί προβλήματα στους ενήλικους που πρέπει να το φροντίζουν αδιάκοπα.

γ) Η όρθια στάση απομάκρυνε πολύ την καρδιά από το έδαφος, με αποτέλεσμα το αίμα που φεύγει από αυτή να πηγαίνει …

Γιά να διαβάστε ολόκληρο αυτό το σημαντικό κείομενο κάντε κλικ στη διαύθυνση:

Οι μεταβολές των σχέσεων ανθρώπου και χώρου στον χρόνο